गजल ८१ (बरु आधा गाग्रो पानी नभरेकै राम्रो) - Smritisangraha | स्मृति-संग्रह

गजल ८१ (बरु आधा गाग्रो पानी नभरेकै राम्रो)

नफुल्ने त्यो फूल्को बीउ नछरेकै राम्रो
बर्ताएको गाई वन्मा नचरेकै राम्रो

नदीबीच पुगेपछि डगमगाएर
अलपत्र पर्नुभन्दा नतरेकै राम्रो

सजग भै सही दिशा लिन पनि हाम्रो
वैरीहरु बाँच्नुपर्छ नमरेकै राम्रो

सिद्धान्तमा अदृढ भै स्वार्थै–स्वार्थमा
बिक्नेसँग सहकार्य नगरेकै राम्रो

ठूलो गर्जनले मेघ गर्जिसकेपछि
छिटफुट पर्ने पानी नपरेकै राम्रो

छल्किएर बोक्न गाह्रो हुन्छ, त्योभन्दा त
बरु आधा गाग्रो पानी नभरेकै राम्रो

सुखमय होला त्यहाँ बाँच्ने जीवन त
आकाशका तारा तल नझरेकै राम्रो

योगी स्मृतिरोगी रामबहादुर गुरुङ ‘सर्वत्रापमानित’

नमस्कार म राम गुरुङ्ग । भावावेशमा कहिलेकाही परिचय दिदा सर्वत्रापमानित, स्मृतिरोगीजस्ता शब्दहरुको सहारा पनि लिने गर्छु । वर्तमान परिवेश र सामाजिक ब्यवस्थामा जीवन जिउने क्रममा भोगाईले दिएका उपमाहरु हुन् यी । जीवनयात्राका गोरेटाहरुमा भोगिने र अनुभूति गरिने भावना, धारणा, तृष्णा, वितृष्णा, असन्तुष्टिहरुलाई यदाकदा पोख्ने पृष्ठभूमिको रुपमा दशकभन्दा अगाडिदेखि ब्लगिङ्गलाई अपनाउदै आएको छु । यद्यपि अचेल कलमभन्दा किबोर्ड र माउसमै अभ्यस्त छु । समग्रमा जीवन जिउने वहानामा बरालिदै हिडेको एउटा जिज्ञासु बटुवा हुँ । ... Ram Gurung (contact@gurungram.com.np)

आस्तिकताबाट अघाएर हिडेको यो ‘स्मृतिरोगी’ को ब्यक्तिगत ब्लगको मूलपृष्ठ प्रवेशमा सम्भवतः तपाईले गायत्री मन्त्रको ध्वनि सुन्नुभयो होला । यद्यपि गायत्री मन्त्रोच्चारणको मधुर ध्वनिलाई स्मृतिरोगीको आध्यात्मिक श्रद्धा–भक्तिसँग नजोडिदिनुहुन ब्लग भ्रमणकर्ता सबैमा अनुरोध छ । स्पष्ट के गराउन चाहन्छु भने स्मृतिरोगकिो नजरमा आस्तिकतामाथिको श्रद्धा–भक्तिको आस्था ढलिसकेको छ । उसको अर्थहीन जीवनमा यस सुमधुर धार्मिक ध्वनिको सम्बन्ध यस अर्थमा मात्र छ, जसले एक त्यस्तो अविष्मरणीय मिठासपूर्ण क्षणको संकेताभाष दिन्छ । यसले प्रणयांकुरणका पल्लवी पलहरुको प्रतिविम्बयुक्त परिवेशमा पु¥याएर स्मृतिरोगीलाई मीठो पीडाको आनन्दानुभूति प्रदान गर्दछ । –सर्वत्रापमानित स्मृतिरोगी